مریم جلوداری – مسئول واحد بهبود تغذیه جامعه مرکز بهداشت سپیدان

نمک دریا به محصول حاصل از تبخیر آب دریا گفته می‌شود که به‌ عبارت ‌دیگر مستقیماً از دریا یا اقیانوس‌ها به دست آید. در سال‌های اخیر مصرف نمک دریا از سوی افراد غیر کارشناس و غیرمسئول به مردم توصیه می‌شود، استفاده از آن، می‌تواند عوارضی برای شهروندان داشته باشد.

برخی افراد با استناد به مطالب و تبلیغات شبکه‌های مجازی به مصرف نمک غیر یدار، نمک دریا و دیگر موارد مشابه روی آورده‌اند افزود نمک دریا هرگز نباید به مصرف خوراکی ها برسد زیرا علاوه بر اینکه ید ندارد حاوی عناصر سنگین و ناخالصی‌ها زیادی است که سلامت افراد را به خطر می‌اندازد.

با توجه به اینکه نمک دریا ید کافی ندارد، فقط نمک‌های یددار را باید مصرف کنیم که این کار علاوه بر تامین ید مورد نیاز بدن، هیچ‌گونه ضرر و زیانی برای بدن ندارد. همچنین ید از عناصر کمیاب و نادر است که فقط در غذاهای دریایی چون ماهی و میگو وجود دارد و چون مصرف این مواد غذایی در سبد غذایی مردم ایران بسیار پایین می باشد بهترین راه پیشگیری از کمبود ید مصرف نمک یددار تصفیه‌شده است.

کمبود ید در بدن باعث مشکل تیروئید کم کار یا پرکار، اختلال در یادگیری نوجوانان و جوانان، سقط‌جنین و عقب‌ماندگی جسمی و ذهنی نوزادان و بسیاری از بیماری‌های دیگر می‌شود. وجود ید برای سنتز هورمون‌های تیروئید اهمیت اساسی دارد؛ در حقیقت غده تیروئید مصرف‌کننده اصلی ید در بدن است و کمبود آن به اختلال در کار تیروئید منجر می‌شود.

نمک دریا دارای انواع ناخالصی از جمله مواد نامحلول مانند شن، ماسه، خاک، گچ و مواد آلوده‌کننده، مواد محلول سخت از جمله کلسیم و منیزیم و فلزات سنگین مانند سرب، جیوه، آرسنیک و کادمیوم است که می‌تواند عوارض نامطلوبی در دستگاه گوارش، کبد، کلیه‌ها و ریه ها ایجاد کند و حتی منجر به مسمومیت شود. همچنین اختلال در جذب ریزمغذی‌ها همچون آهن و روی از دیگر مضرات استفاده از نمک دریاست و این نمک فاقد ید کافی مطابق با استانداردهای اعلام‌شده برای پیشگیری از گواتر و اختلال‌های ناشی از کمبودید است.